Planescape: Torment

[DeletedUser5192]

Wyrażajcie w tym temacie swoje osobiste refleksje na temat owej gry, w której decydujemy o losach pewnego nieśmiertelnego człowieka dotkniętego amnezją, szukającego wśród Sfer (i poza nimi) tajemnicy zaginięcia jego śmiertelności i imienia...

 

[DeletedUser]

Ach! Pamiętam tę grę. Świetna fabuła. Główny wątek wspomagany innymi mniejszymi. Jeżeli dobrze pamiętam, to w grze nigdy nie podano jego imienia, choć główny bohater w końcu dowiedział się, jak ono brzmi. Co tu opowiadać? W skrócie. Im dłużej gramy, tym więcej rzeczy dowiadujemy się o swojej przeszłości. Między innymi to, że nie wszystkim, którzy podają się za przyjaciół, można ufać, a miejsca, które odwiedzamy, już nie raz widziały bohatera.

Najlepsze miejsce jakie pamiętam, to Kostka Modronów. I oczywiście zakończenie

 

[DeletedUser5192]

Ja najbardziej lubię Katakumby Łkających kamieni, te siedlisko szczurów obok nich, lubię też Ul i Kostnicę, Tartar i inne mroczne miejsca (oprócz tego latającego zamku na końcu).

 

[DeletedUser]

Aż dziwne, że wypowiedziało się tak mało osób Ta gra jest zdecydowanie za krótka, brakowało mi więcej pobocznych misji, choć z drugiej strony starałam się nie korzystać z solucji i posiłkowałam się nią ze dwa razy, gdy rzeczywiście utknęłam, dlatego nie doszłam do Kostki Pewnie jeszcze sporo miejsc się przede mną ukryło - i dobrze, będę mieć rozrywkę przy kolejnych przejściach Już od samego początku w Kostnicy czuć tę niezwykłą atmosferę. Nie mogę przestać słuchać soundtracku - piosenka towarzysząca rozmowom z Deionarrą jest zniewalająca, aż się wzruszam za każdym razem, gdy ją słyszę. Uwielbiam ostatnią lokację, rozmowy z poprzednimi wcieleniami i naszym ostatecznym przeciwnikiem.

[video=youtube;OZOuy4YM0AI]http://www.youtube.com/watch?v=OZOuy4YM0AI[/video]