Podczas komunikacji przez HTTP żądana jest od serwera odpowiedź, tak jak w przypadku gdy przeglądarka internetowa wysyła żądanie pobrania pliku HTML z numerycznym kodem odpowiedzi i podobnym do e-maila komunikatem MIME. W kodzie 404, pierwsza "4" oznacza błąd klienta, taki jak źle wpisany URL Kolejne dwie cyfry oznaczają wystąpienie konkretnego błędu. Używanie przez HTTP trójcyfrowych kodów jest podobne do wcześniejszych protokołów jak FTP czy NNTP.
Popularna legenda twierdzi jakoby kod błędu 404 wziął swoją nazwę od numeru pokoju w laboratoriach CERN, w którym zostało opracowane World Wide Web. Jednakże w CERN nie ma pokoju 404[1].
Każdy kod odpowiedzi ma przyporządkowany łańcuch znaków w języku angielskim. Przy kodzie 404 jest to "Not Found". Serwery, które wysyłają kod 404 zazwyczaj zawierają krótki plik HTML, który zawiera wzmiankę zarówno o numerycznym kodzie jak i łańcuchu znaków. Te komunikaty mogą być dostosowywane do użytkownika w wielu rodzajach serwerów. Przykładowo w Apache może być to zrobione przez umieszczenie na serwerze pliku .htaccess lub przez edycję httpd.conf.
Internet Explorer nie wyświetla niestandardowych komunikatów, które są mniejsze niż 512 bajtów. Zamiast tego używa swojego wbudowanego komunikatu o błędzie. To domyślne zachowanie może być zmienione przez menu Narzędzia > Opcje internetowe i odznaczenie "Pokaż przyjazne komunikaty o błędach HTTP" w zakładce Zaawansowane.
Błąd 404 jest często zwracany kiedy strona została przesunięta w inne miejsce lub usunięta. W pierwszym przypadku lepiej użyć odpowiedzi 301 Moved Permanently, która może być ustawiona w większości serwerów, lub przez URL rewriting. W drugim przypadku odpowiedź powinna brzmieć 410 Gone. Z powodu, że te dwie opcje wymagają specjalnej konfiguracji serwera, większość stron internetowych nie używa ich.
tylko że nie rozumiem o co w tym wszystkim chodzi i nie używam takich "archaiczności" jak IE...